Xenopedia
Advertisement
Xenopedia
StrzałkaNa tę stronę wskazuje przekierowanie ze strony Ripley. Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.

Porucznik Ellen Ripley − urodziła się w 7 stycznia 2092 roku w koloni Olympia. Miała jedyną córkę, Amandę. Jakiś czas przed 2122 rokiem została zatrudniona jako oficer chorąży przez korporację Weyland−Yutani na frachtowcu USCSS Nastromo. Główna bohaterka oryginalnej sagi o obcym, astronautka która większość życia poświęciła w walce z ksenomorfem. Pojawia się w czterech częściach tejże serii, w każdej z nich grana przez Sigourney Weaver. Poznajemy ją jako trzydziestoletnią pracownicę Weyland−Yutani, następnie walczącą z tą korporacją tak samo jak z ksenomorfem.


Biografia[]

Ostrzeżenie
Uwaga! Poniżej znajdują się
istotne szczegóły dotyczące
losów bohaterów.


Wczesne życie[]

Ellen Ripley urodziła się 7 stycznia 2092 w kolonii Olympia na Księżycu. Miała jedną córkę, Amandę Ripley−McClaren. Pracowała zawodowo w sektorze transportu jako astronautka. Jakiś czas przed 2122 r. została zatrudniona jako oficer chorąży przez korporację Weyland−Yutani na frachtowcu USCSS Nostromo.

Incydent na Nostromo[]

W 2122 USCSS Nostromo wracał na Ziemię ze standardowego rejsu z ładunkiem rud metali z koloni na Thedusie. Gdy statek przelatywał przez system gwiezdny Zeta Riticuli, komputer pokładowy odebrał nieznany sygnał przypominający S.O.S. dochodzący z jednego z księżyców, zidentyfikowanego jako LV−426. Sztuczna inteligencja przebudziła astronautów z hibernacji. Zgodnie z międzynarodowym prawem mieli oni obowiązek zbadać jego źródło i udzielić pomocy ewentualnym poszkodowanym.

Nostromo wylądował na księżycu niedaleko źródła sygnału, a trzyosobowa ekipa ratunkowa ruszyła przez mgłę w jego kierunku. Jak się następnie okazało, nie był to sygnał ratunkowy; był raczej czymś w rodzaju ostrzeżenia. Astronauci odnaleźli wrak obcego statku, gdzie podczas oględzin pierwszy oficer został zainfekowany obcą formą życia. Pozostali przywlekli go nieprzytomnego z dziwnym pasożytem przyczepionym do twarzy. Ripley, jako najwyższa stopniem podczas nieobecności kapitana i pierwszego oficera, nie chciała początkowo otworzyć im śluzy w obawie przed infekcją reszty załogi, za co została później spoliczkowana przez nawigatorkę.

W wyniku dalszych wydarzeń pierwszy oficer zginął podczas narodzin ksenomorfa, którego zarodek rozwinął się w klatce piersiowej mężczyzny, a załoga zmuszona została do podjęcia walki o przetrwanie.

Pierwszy zginął mechanik Brett, następnie kapitan Dallas. Ripley, która zaczęła przeszukiwać pokładowy komputer, znalazła na nim poufny rozkaz zarządu Weyland−Yutani dla oficera medycznego, który nakazywał zdobyć obcą formę życia, nawet kosztem śmierci załogi frachtowca. Widząc to oficer medyczny usiłował zabić ją, w czym przeszkodziła mu reszta załogi (przy czym wyszła na jaw prawdziwa tożsamość Asha – androida).

Ripley wraz z dwoma pozostałymi przy życiu astronautami podjęła decyzję o zdetonowaniu statku i ucieczce na promie ratunkowym. Lambert i Parker poszli po zapasy tlenu, a pani porucznik udała się do kokpitu, by zainicjować system autodestrukcji. W tym czasie ksenomorf w ładowni zaatakował i uśmiercił jej towarzyszy. Ripley odnalazła transportówkę z maskotką załogi, kotem Jonesem, i po gonitwie po klaustrofobicznych korytarzach dostała się do promu. Zanim udało jej się uciec, napotkała w jednej z ładowni prowizoryczne gniazdo obcego, a w nim martwego mechanika i półprzytomnego kapitana. Na jego prośbę skróciła mu męki miotaczem ognia (scena ta miała miejsce w wersji reżyserskiej filmu).

Porucznik zdołała odlecieć na pokładzie ”Narcyza”, podczas gdy USCSS Nostromo wraz z cennym ładunkiem zniknął w olbrzymiej eksplozji. Ripley szykowała się już do zajścia w sen hibernacyjny, gdy zauważyła Obcego wciśniętego między rurami zaledwie kilka metrów od siebie. Przesunęła się do sąsiedniego pomieszczenia, gdzie złożyła skafander kosmiczny, a następnie, uzbrojona w miotacz harpunów, wypłoszyła ksenomorfa strumieniem pary. Gdy stanął z nią oko w oko, otworzyła śluzę i wystrzeliła w stwora harpunem, który ostatecznie wypadł z promu i znikną w czeluściach kosmosu.

Ripley nadała komunikat o losie załogi i statku, a następnie wraz z kotem poddała się hibernacji.

To ostatni raport z transportowca Nostromo. Składa trzeci oficer. Pozostali członkowie załogi – Kane, Lambert, Parker, Brett, Ash oraz kapitan Dallas – nie żyją. Statek i ładunek – zniszczony. Za jakieś sześć tygodni powinnam dolecieć do granic naszego systemu. Jeżeli będę miała trochę szczęścia, ktoś mnie namierzy. Mówi Ripley, jedyna ocalała z załogi Nostromo. Koniec Raportu.

Powrót na LV−426[]

Los ciężko doświadczył porucznik Ripley, okazało się bowiem, że jej hibernacja trwała 57 lat. Prom Narcissus przeleciał niezauważony przez cały nasz system, dopiero na jego rubieżach przechwycił go statek zbierający kosmiczny złom.

Kobieta wraz z kotem została przesłana na orbitę ziemska, na Stację Wrota, gdzie dochodziła do siebie po rekordowo długim śnie. Dowiedziała się o śmierci swojej córki, która zmarła w wieku sześćdziesięciu sześciu lat, nie przestając jej szukać. Prócz sennych koszmarów dręczyły ją paragrafy – po mimo upływu ponad półwiecza musiała odpowiadać przed jednym z zarządów Weyland−Yutani za zdetonowanie nowoczesnego statku wraz z kosztownym ładunkiem. Rozkazy Asha z 2122 były ściśle tajne, a ludzie, którzy je wydali od dawna już nie żyli, więc nikt nie znał losu załogi ‘’Nostromo’’. Ripley zgodnie z prawdą poinformowała urzędników o istnieniu wraku pełnego jaj, oraz o stworze, który wybił jej załogę. Nikt nie wierzył w te wyjaśnienia, trudno się zresztą dziwić, zwłaszcza, że na LV−426 od dwudziestu lat znajdowała się kolonia, której mieszkańcy nigdy nie zaobserwowali niczego niepokojącego. Sprawę Ripley zamknięto, uznając za niewyjaśnioną. Ellen Ripley została zwolniona z odpowiedzialności za zniszczenie ‘’Nostromo’’ i zwolniona z czynne służby. Została też przymusowo skierowana na kilkumiesięczny dozór psychiatryczny.

Jedynie Carter Burke uwierzył jej słowom i widząc ogromne zyski ze zdobycia obcej formy życia, nakazał kilku kolonistom poszukiwań wraku.

Minęło kilka miesięcy, podczas których pani ex−porucznik znalazła pracę przy obsłudze ładownika w porcie kosmicznym i usiłowała wrócić do normalnego życia.

Gdy nagle zerwana została łączność z kolonią Hadley's Hope, zarząd postanowił wysłać oddział Piechoty Kolonialnej z misją ratunkową. Ripley została poproszona o udział w wyprawie jako konsultant; w zamian miała zostać przywrócona do służby. Początkowo nie chciała się zgodzić, jednak w ostatniej chwili zmieniła zdanie.

Ellen Ripley wyruszyła na pokładzie lotniskowca USS Sulaco wraz z plutonem porucznika Gormana w kierunku układu Zeta Reticuli Wraz z elitarną jednostką Marines miała opisać co stało się na kolonii.Tam poznaje Newt−małą dziewczynkę, ocalałą ze zdarzeń na Hadleys Hope. Dziewczynka szybko znajduje wspólny język z Ripley. Kobieta zaprzyjaźnia się z kapralem Dwaynem Hicksem. Jest on człowiekiem rozsądnym i opanowanym. Między tymi dwoma osobami pojawia się kiełkujące uczucie. Wkrótce na kolonii dochodzi do dramatycznych zdarzeń. Oddział Żołnierzy musi walczyć o przetrwanie z obcą formą życia. Podczas, gdy Ripley śpi z Newt Burke − pracownik firmy Weylan Yutani Corp. Wpuszcza do pomieszczenia dwa twarzołapy, które miały złożyć w nich zarodek. Tak miał przenieść ksenomorfa do bazy Wayland Yutani. Pod koniec misji Ripley chciała rozstrzygnąć losy istnienia obcego gatunku. Razem z Newt była pierwszą osobą, która na własne oczy zobaczyła królową obcych i gniazdo.Następnie w walce pokonuje królową, wyrzucając ją w przestrzeń kosmiczną. Po wydarzeniach trzy osoby i syntetyk wpadły w proces hibernacji.

Finał na "Furii"[]

Parę tygodni po zapadnięciu w hibernację, statek kosmiczny niespodziewanie rozbija się na nieznanej planecie z niewyjaśnionych przyczyn. Ellen budzi się w momencie gdy nieznajomy mężczyzna próbuje jej wstrzyknąć szczepionkę. Zdezorientowana kobieta pyta się, co z pozostałymi trzema osobami, czyli przybraną córką Newt, potencjalnym partnerem Hicksem i androidem Bishopem. Pseudo−lekarz oznajmia jej, że jest jedyną osobą, która przeżyła awaryjne lądowanie, a reszta zginęła. Ellen dowiaduje się również, że planeta na której się rozbiła jest zamieszkana wyłącznie przez mężczyzn, a kobiet nie widziano tu od wielu lat. Zakład karny w którym przebywa ma kilka mil długości i nie da się praktycznie z niego uciec. Jedyna okazja na ucieczkę nadarza się raz na pół roku, kiedy przylatują statki z zaopatrzeniem. Załamana kosmonautka po traumatycznych przeżyciach dalej nie ma czasu na dojście do siebie, gdyż na rozbitym statku zauważa wypaloną dziurę przez kwas. Nagle wszystko staje się jasne. Pomimo wydalenia królowej w kosmos po emocjonującej walce w obronie Newt, jakimś cudem jakiś inny obcy, a konkretnie jego wczesne stadium skryło się na statku kiedy ocalała 4−osobowa załoga zapadła w stan hibernacji. Ellen wymusza na lekarzu zbadanie zwłok Newt. Po rozcięciu jamy brzusznej i serca, ku zaskoczeniu Ellen nie było żadnych śladów po xenomorfie. Tym bardziej Ellen nie opowiedziała historii swojego życia nowym towarzyszom, gdyż niebezpodstawnie bała się, że zostanie uznana za wariatkę i zostanie zamknięta. Żeby jeszcze bardziej życie dało w kość protagonistce, okazuje się, że Newt została utopiona we własnej komorze przed zderzeniem statku z ziemią a jej chłopak− Hicks− został uduszony przez rury. Biologicznie 30−letnia i generalnie 87 letnia Ripley goli się na łyso, po czym nawiązuje romans z lekarzem, który ją uzdrowił. Podczas pogrzebu 12 letniej Newt i 30 letniego Hicksa, embrion kosmity wszczepia się do psa składając w jego organizmie zarodek i brutalnie go zabijając. Po czasie dojrzały obcy po kolei zabija coraz to więcej osób w zakładzie karnym. Ellen idzie po pozostałości Bischopa na złomowisko śmieci, gdzie powyżej 5 mężczyzn próbuje ją zgwałcić, czemu zapobiega czarnoskóry wierzący mężczyzna. Ellen od Bischopa dowiaduje się, że embrion obcego rozbił komorę Rebeccki (Newt) topiąc ją i wywołał spięcie w przewodach co ostatecznie zadecydowało o tragedii statku. Gdy w zakładzie panuje już totalny strach i chaos, kobieta zmuszona jest przez szefa zakładu być w zamknięciu na oddziale. Jej nowy chłopak dotrzymuje jej towarzystwa. Niestety tuż po wszczepieniu szczepionki w rękę Ellen, niespodziewanie obcy morduje go, a Ellen chowa się za łóżkiem. Obcy stoi nad Ellen, a dziewczyna nawet nie ma broni ani drogi ucieczki. O dziwo, obcy po wyszczerzeniu zębów do niej po prostu ją zostawia. To zastanawia dziewczynę, czy nie jest w ciąży z potworem. Jej przypuszczenia się niestety potwierdzają.

Gdy Ellen Ripley dowiedziała się że nosi w sobie Embrion przyszłej królowej i że Runner nic jej nie zrobi postanowiła go zabić. Po udanej ale burzliwej akcji, przybywają członkowie korporacji. Ellen wiedząc, że oddając się w ręce korporacji zostałaby ich marionetką i obiektem badań, rzuca się w przepaść pełną lawy. Umiera na miejscu.

Posłowie[]

200 lat później naukowcy ze Zjednoczonych Systemów Militarnych sklonowali porucznik Ellen Ripley wykorzystując próbki krwi pobrane na Fiorinie. Istota stworzona w ten sposób miała posłużyć do wskrzeszenia obcej formy życia, gdyż jej DNA było skażone materiałem genetycznym obcego. Nowa Ripley dzięki pewnym mechanizmom genetycznym ksenomorfa – przekazywaniem zapamiętanych informacji poprzez geny – pamiętała część wydarzeń z poprzedniego życia. Jak się później okazuje− pamięta wszystkie wydarzenia. Klon Ripley będący krzyżówką nie tylko Riplay ale też obcego, posiada nadludzkie zdolności. Sklonowana Ellen posiada ogromną, niedostępną dla ludzi siłę, refleks, inteligencję, odporność, a także kwasowa krew.

Potwory będące pod obserwacją naukowców w końcu się wydostają i pustoszą zakład naukowy. Ellen wraz z nieznaną ekipą, która na początku miała plan ją zabić ucieka przed obcymi. Tuż przed opuszczeniem statku Ellen spada na ostatnie piętro do gniazda królowej. Królowa rodzi potomstwo, ale to myśląc, że to Ellen jest jego matką zabija Królowę, po czym liże kobietę po twarzy. Ta ucieka i ostatecznie wraz z androidką i jej trzema towarzyszami ucieka z wybuchającego statku.

Okazuje się jednak, że "dziecko" Ellen uciekło na nowy statek za nią. Zabija jednego członka ekipy po czym próbuje zabić androidkę, jednak w porę Riplay odwraca jego uwagę przytulając się do niego i głaszcząc. Zgarnia z jego zębów żrącą krew po czym odrzuca ją na szybę, która pod wpływem żrącej substancji się rozpada. Ogromny powiew wciąga potwora w kosmos i ostatecznie ginie. Ellen jest załamana, że była zmuszona zabić własne dziecko. Ekipa dociera do Ziemi. W ostatniej scenie androidka i Ellen siedzą na bezkresnych pustkowiach Paryża. 2 ostatnie wieki odcisnęły piętno na Ziemi, która się przekształciła w pustynne pustkowie. W oddali widać zniszczoną wieże Eiffla. Film się kończy sentencją Ellen: "Nie wiem co robić. Czuję się tutaj obca"

Galeria[]

Zobacz też[]

Wiki mini
Pierwotna wersja tej strony pochodzi z Wikipedii na zasadach wolnej licencji.
Jej historię i autorów możesz obejrzeć tutaj.
Advertisement